India avonturen
21 Juni 2014 | India, New Delhi
Tada, verrassing! Op de valreep nog een verhaaltje over de Indische avonturen. Gewoon omdat het kan en jullie het vast niet meer kunnen uithouden tot maandag. Aangezien er veel te veel is gebeurd in die twee maanden zal ik het bij een aantal hoogtepunten houden.
De eerste week stond met name in het teken van het welbekende HOLI feest, beter bekend als het feest met de kleurenpoeder waar je elkaar mee mag inpeperen.
Dit vierden we in Bhang Lassi Varansi. De stad met de welbekende lijkverbrandingen. Een super mooie stad met hele smalle straatjes aan de heilige rivier de Ganges die plaats biedt voor zowel een laatste heilige doop van de overledenen en het lozen van hun as, als wasjes doen, zwemplezier en een verfrissende slok water voor de Indiërs met een stalen maag of weerstand. Hele rare combi om te zien! Maar Varanasi is ook de stad van het wietachtige drugsdrankje Bhang Lassi. Deze is officieel verboden, maar sociaal o zo geaccepteerd. De heilige Shiva zou dit drankje namelijk gebruiken om dieper in zijn meditatie (ik interpreteer: in zijn space) te komen, dus dan mag het. En dat bleek. Onze taxi duurde namelijk langer dan verwacht en kwam diep in nacht aan in Varanasi. Waar er in India overdag bijna geen vrouwen over straat lopen is dit ’s nachts al helemaal het geval. Geen vrouw te bekennen, alleen maar mannen die overduidelijk onder invloed waren van drank of bhang. Niet echt een prettig uitgangspunt in één van de gevaarlijkste steden voor vrouwen. Gelukkig hadden we held Bas bij ons die het woord deed en hebben wij ons gesluierd en geprobeerd de priemende blikken te ontwijken. Eigenlijk vind ik het treurig dat het zo'n happening is dat er vrouwen op straat zijn. Woooehoeeee een vrouw, nou wat spannend zeg. De ricksjaw chauffeur (ook onder invloed) en zijn vriendjes brachten ons naar een plek wat niet ons hotel was. Bas probeerde hen duidelijk te maken dat we niet naar binnen wilden, maar moest hier nogal hard zijn best voor doen. Ondertussen kwamen er allemaal mannen om de ricksjaw staan om de unieke diersoort ‘de vrouwmens’ te aanschouwen die zich op dit vreemde tijdstip op straat begaven. Allemaal alarmbelletjes die gingen rinkelen. Een optelsom van foute factoren, maar wat konden we doen. Uiteindelijk luisterde de chauffeur gelukkig naar Bas en reed weg van de enge mannetjes die ons omcirkelden om ons naar het goede hotel gebracht.
Ondanks dat de toon wel hier wel even was gezet is het oprecht de enige keer dat ik me onveilig heb gevoeld in India. Er wordt bijvoorbeeld wel veel gestaard, maar zolang je jezelf een beetje aan de gedragscodes van het land houdt is het allemaal prima. Voor de rest zijn we alleen maar hele vriendelijke mensen tegen gekomen, die heel gastvrij waren. Kunnen Nederlanders nog een puntje aan zuigen. Een mooi voorbeeld is het Holi feest, wat we hebben gevierd met de eigenaar van het hotel en al zijn vrienden. Al schreeuwend/joelend/zingend de zijn straten door gegaan. Onderweg pikten ze mensen op uit hun huis, peperden voorbijgangers in of haalden mannen uit hun huis om de kleren kapot te scheuren. Natuurlijk werd er ook typisch Indisch gedanst en hebben we ons deze moves eigen gemaakt op een dakterras in de stad, waar we op muziek hebben gefeest en onze twee kilo aan kleurenpoeder in elkaar gezicht hebben gesmeten. Dit was ook achteraf tijdens het douchen heel leuk, want het ging er verrassend genoeg ECHT NIET uit. Resultaat: paars en groen haar wat tot nog dik een maand later zichtbaar was. Maar het was het waard!
Een ander hoogtepunt was de sloppenwijk waar we in zijn geweest in Mumbai. Dit het India zoals je het kent uit het nieuws of uit de film slumdog millionaire: de kleine vieze fabriekjes waar mensen op een postzegel grootte zich voor een euro uit de naad werken. Dit hebben we inderdaad gezien, wat enorm indrukwekkend is. Zodra je binnen loopt ruik je de slechte chemische werkomstandigheden van het omsmelten van plastic (de hoofd business in deze slop). De arbeiders lappen de boel ’s avonds een beetje op en slapen op hun werkplek. Heel naar om te zien, maar wat het wel in perspectief plaatst is dat dit slechts een deel is van de slop en dat de mensen die hier werken hier een paar maanden per jaar werken en dan terug naar huis gaan met het geld. Aan de andere kant is er ook een hele grote “leuke” kant in de sloppenwijk waar je nooit iets over hoort of ziet. Dit is namelijk het deel met mensen die er permanent wonen en hoe smal de straatjes ook zijn (soms moesten we al bukkend door een straatje en was het zo smal dat er geen daglicht is), ze zien er kleurrijk en zowaar gezellig uit! In dit deel hebben de mensen ook wat betere banen, zijn er kleine supermartkjes, schooltjes, kappers etc. Mensen hebben het hier zowaar naar hun zin! Het deed oprecht niet onder voor sommige andere delen van de stad. Daarom zijn de mensen in de slop ook zo verontwaardigd over de film slumdog millionaire die alleen de slechte kanten laat zien en zijn ze blij dat toeristen het tegendeel zien. Mocht je ooit naar Mumbai gaan, ga het met je eigen ogen bekijken, echt waar!
Zowel een letterlijk als figuurlijk hoogtepunt was de trek door de Himalaya in de provincie Sikkim. Natuurlijk totaal onvoorbereid ontmoeten we de dag van tevoren onze touroperator. Hij had ons er van verzekerd dat de paar sportgympies die we hadden wel prima zouden zijn. Toen we echter de dag van te voren uitgebreid werden ingelicht over de tour zakte de moed ons een beetje in de sportschoenen. Kans op hoogteziekte, sneeuw, twijfel of de trek wel geschikt was voor beginners…wat gingen we onszelf aandoen?! We waren beginners en hadden geen goede spullen, lekker bezig. Gelukkig hebben we hier en daar nog wat bergschoenen op de kop weten te tikken die wonder boven wonder pasten! Dit heeft echt onze tocht gered, ik weet het zeker. Want de volgende 9 dagen liepen we een aantal uur per dag en met blaren is dat niet te doen. In totaal 4000 meter gestegen tot bijna 6000 meter hoogte, wat natuurlijk prachtige uitzichten opleverde. In de bergen was helemaal niks meer; geen dorpjes, geen electriciteit, even helemaal weg van alles. En dat op zo’n indrukwekkende berg met uitzichten (zowel overdag als ’s nachts met de sterren) die je niet kan overbrengen op een foto. Heel erg gaaf! Daarnaast was de trek behoorlijk uitdagend met de kou in de tent, de steeds minder wordende zuurstof waardoor je loopt te hijgen als hyena, het klimmen en z’n glibberige steile weggetjes. Daardoor voelt het niet alleen als een mooie ervaring, maar ook als een prestatie voor beginnertjes zoals wij.
Op de dingen die we gedaan hebben kijk ik met veel plezier terug, maar wat nog wel het leukste aan reizen in dit land was waren de gekke, lieve Indiërs. Aangezien wij vaak de enige toeristen waren en de mensen erg goed Engels spreken zijn we bijna alleen maar met Indiërs omgegaan. De leukste mensen hebben we ontmoet in de 24 uur durende treinritten door het land (short distance trains, voor Indiase begrippen dan). Van een groep middelbare schoolmeisjes die alles over onze vriendjes wilden weten, tot een gezinnetje dat met ons al hun (heerlijke) zelfgemaakte eten deelde, tot een modern meisje van onze leeftijd die ons uitnodigden voor een logeeravond in haar huis met haar familie. Hierdoor denk ik dat wij een goed beeld hebben gekregen van zowel het India zoals je in het Westen altijd mee krijgt en van de moderne Indiër en het land zelf. Het heeft mooie en lelijke kanten, daar zou ik nog wel een hele blog aan kunnen wijden. Ik ben het land in ieder geval gaan waarderen, met zijn mooie gekleurde huisjes, kleurige mensen en gekke gebeurtenissen. Waar anders vind je taxi chauffeurs die sinaasappels in hun ogen uitknijpen tijdens het rijden, omdat ze te hard hebben gefeest tijdens Holi en wakker moeten blijven. Of mensen die in de trein bij je op bed komen zitten terwijl je slaapt, omdat er geen plek meer is in de trein. Straattandartsen, drukte, ricksjaws volgepropt met drie families, zwangere vrouwen die volgens de arts niet in de derde versnelling zouden mogen rijden vanwege de baby maar wel elke dag een biertje kunnen drinken enzovoort enzovoort. Zoals onze gids het altijd mooi kon samenvatten: ‘This is India’. Dit is India en hier is alles mogelijk. Ik zou zeggen boek een ticket en oordeel zelf, al was het alleen al vanwege het eten. Verwacht niet uitgerust terug te komen, maar wel een gave ervaring rijker.
Ik ga genieten van mijn laatste dag, zie jullie snel weer! Xvg
De eerste week stond met name in het teken van het welbekende HOLI feest, beter bekend als het feest met de kleurenpoeder waar je elkaar mee mag inpeperen.
Dit vierden we in Bhang Lassi Varansi. De stad met de welbekende lijkverbrandingen. Een super mooie stad met hele smalle straatjes aan de heilige rivier de Ganges die plaats biedt voor zowel een laatste heilige doop van de overledenen en het lozen van hun as, als wasjes doen, zwemplezier en een verfrissende slok water voor de Indiërs met een stalen maag of weerstand. Hele rare combi om te zien! Maar Varanasi is ook de stad van het wietachtige drugsdrankje Bhang Lassi. Deze is officieel verboden, maar sociaal o zo geaccepteerd. De heilige Shiva zou dit drankje namelijk gebruiken om dieper in zijn meditatie (ik interpreteer: in zijn space) te komen, dus dan mag het. En dat bleek. Onze taxi duurde namelijk langer dan verwacht en kwam diep in nacht aan in Varanasi. Waar er in India overdag bijna geen vrouwen over straat lopen is dit ’s nachts al helemaal het geval. Geen vrouw te bekennen, alleen maar mannen die overduidelijk onder invloed waren van drank of bhang. Niet echt een prettig uitgangspunt in één van de gevaarlijkste steden voor vrouwen. Gelukkig hadden we held Bas bij ons die het woord deed en hebben wij ons gesluierd en geprobeerd de priemende blikken te ontwijken. Eigenlijk vind ik het treurig dat het zo'n happening is dat er vrouwen op straat zijn. Woooehoeeee een vrouw, nou wat spannend zeg. De ricksjaw chauffeur (ook onder invloed) en zijn vriendjes brachten ons naar een plek wat niet ons hotel was. Bas probeerde hen duidelijk te maken dat we niet naar binnen wilden, maar moest hier nogal hard zijn best voor doen. Ondertussen kwamen er allemaal mannen om de ricksjaw staan om de unieke diersoort ‘de vrouwmens’ te aanschouwen die zich op dit vreemde tijdstip op straat begaven. Allemaal alarmbelletjes die gingen rinkelen. Een optelsom van foute factoren, maar wat konden we doen. Uiteindelijk luisterde de chauffeur gelukkig naar Bas en reed weg van de enge mannetjes die ons omcirkelden om ons naar het goede hotel gebracht.
Ondanks dat de toon wel hier wel even was gezet is het oprecht de enige keer dat ik me onveilig heb gevoeld in India. Er wordt bijvoorbeeld wel veel gestaard, maar zolang je jezelf een beetje aan de gedragscodes van het land houdt is het allemaal prima. Voor de rest zijn we alleen maar hele vriendelijke mensen tegen gekomen, die heel gastvrij waren. Kunnen Nederlanders nog een puntje aan zuigen. Een mooi voorbeeld is het Holi feest, wat we hebben gevierd met de eigenaar van het hotel en al zijn vrienden. Al schreeuwend/joelend/zingend de zijn straten door gegaan. Onderweg pikten ze mensen op uit hun huis, peperden voorbijgangers in of haalden mannen uit hun huis om de kleren kapot te scheuren. Natuurlijk werd er ook typisch Indisch gedanst en hebben we ons deze moves eigen gemaakt op een dakterras in de stad, waar we op muziek hebben gefeest en onze twee kilo aan kleurenpoeder in elkaar gezicht hebben gesmeten. Dit was ook achteraf tijdens het douchen heel leuk, want het ging er verrassend genoeg ECHT NIET uit. Resultaat: paars en groen haar wat tot nog dik een maand later zichtbaar was. Maar het was het waard!
Een ander hoogtepunt was de sloppenwijk waar we in zijn geweest in Mumbai. Dit het India zoals je het kent uit het nieuws of uit de film slumdog millionaire: de kleine vieze fabriekjes waar mensen op een postzegel grootte zich voor een euro uit de naad werken. Dit hebben we inderdaad gezien, wat enorm indrukwekkend is. Zodra je binnen loopt ruik je de slechte chemische werkomstandigheden van het omsmelten van plastic (de hoofd business in deze slop). De arbeiders lappen de boel ’s avonds een beetje op en slapen op hun werkplek. Heel naar om te zien, maar wat het wel in perspectief plaatst is dat dit slechts een deel is van de slop en dat de mensen die hier werken hier een paar maanden per jaar werken en dan terug naar huis gaan met het geld. Aan de andere kant is er ook een hele grote “leuke” kant in de sloppenwijk waar je nooit iets over hoort of ziet. Dit is namelijk het deel met mensen die er permanent wonen en hoe smal de straatjes ook zijn (soms moesten we al bukkend door een straatje en was het zo smal dat er geen daglicht is), ze zien er kleurrijk en zowaar gezellig uit! In dit deel hebben de mensen ook wat betere banen, zijn er kleine supermartkjes, schooltjes, kappers etc. Mensen hebben het hier zowaar naar hun zin! Het deed oprecht niet onder voor sommige andere delen van de stad. Daarom zijn de mensen in de slop ook zo verontwaardigd over de film slumdog millionaire die alleen de slechte kanten laat zien en zijn ze blij dat toeristen het tegendeel zien. Mocht je ooit naar Mumbai gaan, ga het met je eigen ogen bekijken, echt waar!
Zowel een letterlijk als figuurlijk hoogtepunt was de trek door de Himalaya in de provincie Sikkim. Natuurlijk totaal onvoorbereid ontmoeten we de dag van tevoren onze touroperator. Hij had ons er van verzekerd dat de paar sportgympies die we hadden wel prima zouden zijn. Toen we echter de dag van te voren uitgebreid werden ingelicht over de tour zakte de moed ons een beetje in de sportschoenen. Kans op hoogteziekte, sneeuw, twijfel of de trek wel geschikt was voor beginners…wat gingen we onszelf aandoen?! We waren beginners en hadden geen goede spullen, lekker bezig. Gelukkig hebben we hier en daar nog wat bergschoenen op de kop weten te tikken die wonder boven wonder pasten! Dit heeft echt onze tocht gered, ik weet het zeker. Want de volgende 9 dagen liepen we een aantal uur per dag en met blaren is dat niet te doen. In totaal 4000 meter gestegen tot bijna 6000 meter hoogte, wat natuurlijk prachtige uitzichten opleverde. In de bergen was helemaal niks meer; geen dorpjes, geen electriciteit, even helemaal weg van alles. En dat op zo’n indrukwekkende berg met uitzichten (zowel overdag als ’s nachts met de sterren) die je niet kan overbrengen op een foto. Heel erg gaaf! Daarnaast was de trek behoorlijk uitdagend met de kou in de tent, de steeds minder wordende zuurstof waardoor je loopt te hijgen als hyena, het klimmen en z’n glibberige steile weggetjes. Daardoor voelt het niet alleen als een mooie ervaring, maar ook als een prestatie voor beginnertjes zoals wij.
Op de dingen die we gedaan hebben kijk ik met veel plezier terug, maar wat nog wel het leukste aan reizen in dit land was waren de gekke, lieve Indiërs. Aangezien wij vaak de enige toeristen waren en de mensen erg goed Engels spreken zijn we bijna alleen maar met Indiërs omgegaan. De leukste mensen hebben we ontmoet in de 24 uur durende treinritten door het land (short distance trains, voor Indiase begrippen dan). Van een groep middelbare schoolmeisjes die alles over onze vriendjes wilden weten, tot een gezinnetje dat met ons al hun (heerlijke) zelfgemaakte eten deelde, tot een modern meisje van onze leeftijd die ons uitnodigden voor een logeeravond in haar huis met haar familie. Hierdoor denk ik dat wij een goed beeld hebben gekregen van zowel het India zoals je in het Westen altijd mee krijgt en van de moderne Indiër en het land zelf. Het heeft mooie en lelijke kanten, daar zou ik nog wel een hele blog aan kunnen wijden. Ik ben het land in ieder geval gaan waarderen, met zijn mooie gekleurde huisjes, kleurige mensen en gekke gebeurtenissen. Waar anders vind je taxi chauffeurs die sinaasappels in hun ogen uitknijpen tijdens het rijden, omdat ze te hard hebben gefeest tijdens Holi en wakker moeten blijven. Of mensen die in de trein bij je op bed komen zitten terwijl je slaapt, omdat er geen plek meer is in de trein. Straattandartsen, drukte, ricksjaws volgepropt met drie families, zwangere vrouwen die volgens de arts niet in de derde versnelling zouden mogen rijden vanwege de baby maar wel elke dag een biertje kunnen drinken enzovoort enzovoort. Zoals onze gids het altijd mooi kon samenvatten: ‘This is India’. Dit is India en hier is alles mogelijk. Ik zou zeggen boek een ticket en oordeel zelf, al was het alleen al vanwege het eten. Verwacht niet uitgerust terug te komen, maar wel een gave ervaring rijker.
Ik ga genieten van mijn laatste dag, zie jullie snel weer! Xvg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
